Στα οικονομικά απαντάται ο όρος λαθρεπιβάτης (free rider). Δανείζομαι τον ορισμό του «λαθρεπιβάτη» από τις σημειώσεις με τον τίτλο ορολογία οικονομικής ανάλυσης του Δικαίου του επίκουρου καθηγητή του τμήματος Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αριστείδη Χατζή για το μάθημα ΔΙΚΑΙΟ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (2006)"Λαθρεπιβάτης (free rider). Το πρόβλημα του λαθρεπιβάτη (free-rider problem) αποτελεί μία από τις κλασσικότερες περιπτώσεις ατέλειας ή αποτυχίας της αγοράς. Κάποια άτομα επιχειρούν να επωφεληθούν από τις ενέργειες των άλλων χωρίς τα ίδια να συνεισφέρουν. Συμμετέχουν δηλαδή στο όφελος, αλλά όχι στο κόστος μιας κοινής ενέργειας ή επωφελούνται από θετικές εξωτερικότητες (με τη στενή έννοια). Παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης: σε μια γειτονιά με αυξημένη εγκληματικότητα οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας αποφασίζουν να προσλάβουν έναν ιδιωτικό αστυνομικό για φύλακα τα βράδια. Συμφωνούν όλοι, με την εξαίρεση του λαθρεπιβάτη, ο οποίος σκέφτεται ότι, χωρίς ο ίδιος να πληρώσει, θα επωφεληθεί έτσι κι αλλιώς από την απόφαση των πολλών. Παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης: οι κάτοικοι των πολυκατοικιών γύρω από ένα θερινό σινεμά μπορούν να βλέπουν τις ταινίες χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο. Ορισμένοι συγγραφείς προτιμούν να μεταφράζουν τον όρο free-rider ως «τσαμπατζής» (πιο ακριβής όρος, αλλά κακόηχος)".
Free rider problem. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής κουλτούρας. Ο όρος χαρακτηρίζει απόλυτα την κρατούσα στην Ελληνική κοινωνία αντίληψη για τα πράγματα. Ο τίτλος του ιστολογίου αυτού προέρχεται από την ελληνική εκδοχή του κοινωνικού λαθρεπιβατισμού. Ο οποίος διατρέχει οριζόντια κάθε δραστηριότητα στη χώρα, ατομική ή συλλογική και έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια η επίσημη εθνική στάση απέναντι στην Ευρωπαική και διεθνή κοινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου