Η εικοσιτετράωρη Πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Κάποιοι συνδικαλιστές καθηγητές συγκεντρώθηκαν έξω από το σχολείο και απαγόρευσαν την είσοδο στους μαθητές θεωρώντας ότι έτσι προστατεύουν την απεργία τους. Σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα οι εξετάσεις διεξήχθησαν κανονικά.
Είναι βέβαιο ότι τις επόμενες ημέρες όπως άλλωστε γίνεται κάθε φορά σε παρόμοιες περιπτώσεις θα γίνουν πολλές περισπούδαστες αναλύσεις για τα όρια της απεργίας και για το αν το δικαίωμα των παιδιών είναι ιερότερο από εκείνο των απεργών και άλλα τινά. Κάθε φορά τα ίδια.
Μέχρι την επόμενη φορά. Μέχρι την επόμενη υπέρβαση κάθε ορίου λογικής από απεργούς και θιγόμενες κοινωνικές ομάδες ή συντεχνίες.
Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα αν κάποιος ασκήσει κριτική στις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι διαμαρτυρόμενες κοινωνικές ομάδες, κατηγορείται αμέσως ως εχθρός των συμφερόντων του λαού. Είναι επίσης γνωστό ότι οι διαμαρτυρόμενες κοινωνικές ομάδες στην Ελλάδα, επιδιώκουν πάντοτε, όχι την παρουσίαση απλώς των αιτημάτων τους, αλλά την μέγιστη πρόκληση βλάβης στο κοινωνικό σύνολο και στις δημόσιες υποδομές. Αποκλεισμός όλου του κέντρου της Αθήνας από εκατό διαδηλωτές, αντί για μία λωρίδα του δρόμου, αποκλεισμός των εθνικών οδών από τους αγρότες και πρόσφατα αποκλεισμός της Εγνατίας οδού ολόκληρης, ενός διεθνούς δηλαδή αυτοκινητόδρομου, από τους κατοίκους της Σιάτιστας για τον Καλλικράτη! Έτσι έχει ερμηνευτεί το δικαίωμα στην διαμαρτυρία. Ως δικαίωμα προσβολής όλων των άλλων. Περί αναλογικότητας και μέτρου ουδείς λόγος. Όποιος τολμήσει να θέσει στην δημόσια συζήτηση το ζήτημα της αναλογικότητας του μέσου διαμαρτυρίας, προς τον σκοπό που επιδιώκει ο διαμαρτυρόμενος, δέχεται την επίθεση οργισμένων συνδικαλιστών. Οι απεργοί στην Ελλάδα κάνουν απλά ότι γουστάρουν. Η απεργία είναι θέμα ταμπού. Κάτω τα χέρια από την απεργία σου λένε οι αγρότες όταν ρωτάς γιατί κλείνουν τους δρόμους. Να μην γράψει κανένα κωλόπαιδο εξετάσεις αν μου κόψουν το επίδομα, είπαν σήμερα οι μάγκες στην Χίο. Και το θαυμαστό είναι ότι το κατάφεραν!! Τρείς μαθητές στη Χίο δεν έγραψαν εξετάσεις. Εμποδίστηκαν από καθηγητές, από εκείνους, που πρέπει δηλαδή να τους μορφώνουν. Τρεις μαθητές σε όλη την Ελλάδα! Σε όλη την υπόλοιπη χώρα οι εξετάσεις διενεργήθηκαν κανονικά. Οι συγκεκριμένοι κύριοι στην Χίο ή είναι για ψυχίατρο ή - και μάλλον αυτό συμβαίνει- έχουν χάσει κάθε αίσθηση των ορίων των δικαιωμάτων τους και νομίζουν ότι είναι δημοκρατική μαγκιά και πρωτοπορία να στερείς από τρείς μαθητές το δικαίωμα να λάβουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Εκείνο που προκαλεί απορία όμως είναι ότι τελικά αυτοί οι κύριοι πέτυχαν τον σκοπό τους. Δεν εμποδίστηκαν από κανέναν. Δεν υπάρχει αστυνομία στο νησί; Εισαγγελέας; Λογική; Γονείς; Τίποτα; Κανείς; Γιατί φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια; Γιατί φοβόμαστε να εκφράσουμε την οργή μας δημόσια εναντίον αυτών των πρακτικών; Είναι προφανές ότι το περιστατικό στη Χίο υπερβαίνει κάθε όριο λογικής και καταδικάζεται από όλους. Όπως και πολλά άλλα περιστατικά σε κάθε διαμαρτυρία. Αλλά κάθε φορά επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό. Γιατί υπάρχει φόβος και ανοχή. Φόβος για το πολιτικό κόστος από την πλευρά της πολιτείας και ανοχή από όλους τους άλλους που θεωρούν εξ ‘ αντικειμένου το κράτος εχθρό. Οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης καταγγέλλουν τις ακρότητες αλλά όταν φτάσει η κουβέντα στο δια ταύτα, δηλαδή στην λήψη μέτρων ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια, ποιούν την νήσσα. Ο διαμαρτυρόμενος μπορεί να τα σπάει, να κόβει τη χώρα στα δύο, να καταλαμβάνει, να καίει, να στερεί το δικαίωμα στην μόρφωση, εν’ ονόματι των δικαίων του. Το κράτος αν (σπανίως) αντιδράσει, κατηγορείται για βίαιη καταστολή. Οπότε στο τέλος δεν κάνει τίποτα και αφήνει την κατάσταση να αυτορρυθμιστεί. Και όλοι φοβόμαστε να μιλήσουμε δημόσια για το αυτονόητο. Τρία παιδιά έχασαν σήμερα τις εξετάσεις τους. Προτείνω συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αδράνεια των αρχών να προστατέψουν τα τρία παιδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου